กลุ่มชาติพันธุ์บีซู
กลุ่มชาติพันธุ์บีซูถูกจัดอยู่ในกลุ่มภาษาตระกูลจีน-ธิเบต (Sino-Tibetan language family)
ถิ่นฐาน
มีถิ่นฐานเดิมอยู่ในประเทศจีนทางตอนใต้แถบมณฑลยูนนาน ในพื้นที่เมือง Menghai, Ximeng, Menglain และ Lancang ซึ่งหมู่บ้านชาวบีซูในประเทศจีนนั้นถูกนับรวมว่าเป็นชาว Laopin ในเมือง Menghai county และ Laomain ในเมือง Ximeng County ซึ่งกระจายอยู่ในเขตสิบสองปันนา ในช่วงทศวรรษปี 1950 รัฐบาลจีนทำการจำแนกกลุ่มคนเป็นชนชาติต่างๆ ชาวบีซูถูกจัดรวมในกลุ่มชาวลาหู่ เพราะอาศัยอยู่บริเวณเดียวกันและแต่งตัวคล้ายกัน จวบจนกระทั่งต่อมาในปี 1991 ศาสตราจารย์ ลี ยอง ซุย (Li Yongsui) ได้จำแนกและระบุว่าคนเหล่านี้เป็นบีซู นอกจากนี้ยังพบว่ามีชาวบีซูที่มีลักษณะคล้ายคลึงทางภาษาอาศัยอยู่ในแถบ เมียนมาร์ ที่ถูกเรียกว่า Pin, Pyin, Pyen และ Phunoi ในลาว ส่วนในจีนถูกเรียกว่า Laopin hua, Pin hua และ Laomain ส่วนชาวบีซูเรียกชื่อกลุ่มชาติพันธุ์ตนเองว่า “Gu bar en” ซึ่งมีความหมายว่า “พวกเรา” ขณะที่ในเมียนมาร์เรียกตัวเองว่า “Pyen” หมายถึง “เปลี่ยน” ที่มาจากตำนานการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเครื่องแต่งกายกับกลุ่มชาติพันธุ์ปลังเพื่อหลบหนีจากความเป็นทาสในลาว ดังนั้นจึงพบว่ามีชาวบีซูกระจายตัวอยู่ในแถบพื้นที่ต่างๆตั้งแต่จีนตอนใต้ เมียนมาร์ ลาวและทางภาคเหนือของไทย
บีซูในประเทศไทย
การตั้งถิ่นฐานของกลุ่มชาติพันธุ์บีซูในประเทศไทยนั้นมีการตั้งชุมชนอยู่ในพื้นที่ดอยชมพู ตำบลโป่งแพร่ อำเภอแม่ลาว จังหวัดเชียงราย 1 หมู่บ้าน และบริเวณดอยปุย ตำบลป่าอ้อดอนชัย อำเภอเมือง และผาแดง ตำบลดอยงาม อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีจำนวนประชากรไม่มาก